అది రాజగోపాలంపేట పోలీస్ స్టేషన్.
నగర శివారు ప్రాంతంలో ఉంది.చుట్టుపక్కల ప్రాంతాల వారికి ఏమాత్రం భంగం వాటిళ్లకుండా చూసుకునే స్టేషన్ ఇన్స్పెక్టర్ రవీంద్ర అంటే సామాన్య ప్రజలకు ఎనలేని గౌరవ భావం. అతను వచ్చినప్పటి నుంచి ఆ ప్రాంతంలో నేరాలుతగ్గుముఖంపట్టాయి.
ఆ పోలీసు స్టేషన్ ప్రాంతంలోనే ఒక ప్రైవేటు డిగ్రీ కళాశాల ఉంది. ఆ కళాశాలలో చదివే భరత్ ఆర్ట్స్ గ్రూప్ లో ఫైనల్ ఇయర్ చదువుతున్నాడు. బైక్ మీద కాలేజీకి వెళ్లిన అతను రాత్రైనాఇంటికి రాకపోయేసరికి ఇంట్లో కంగారు మొదలయ్యింది. అతని తండ్రి రాఘవరావుకు మరీనూ! సెల్ కు ఫోన్ చేస్తుంటే స్విచ్ ఆఫ్అని వస్తుండడంతో రాఘవరావు మనసు ఏదో కీడు శంకిస్తోంది. భరత్ స్నేహితులకు ఫోన్ చేసినా ఫలితం లేకపోయింది. ఆ రాత్రంతా ఎవరూ ఇంట్లో నిద్రపోలేదు. తెల్లవారింది.అయినా జాడ కానరాలేదు. ఇక లాభం లేదని రాఘవరావు నేరుగా రాజపాలెంపేట పోలీసు స్టేషన్ కు దారి తీసాడు.
ఇన్స్పెక్టర్ రవీంద్ర కంప్లైంట్ రాయించుకొన్నాడు. భారత్ ఫోటో అడిగి తీసుకున్నాడు. నిశితంగా ఒకసారి ఫోటోను పరిశీలిస్తూ ... దిగులు పడకండని రాఘవరావు కు భరోసా ఇచ్చాడు. తన సహాయకుడు శ్రీధర్ ను పిలిచి భరత్ ఫోటో ఇచ్చి అతను చదివిన కాలేజ్ కి పంపించాడు రవీంద్ర.
మధ్యాహ్నం దాదాపు రెండు గంటలు కావొస్తోంది. రవీంద్ర అప్పుడే భోజనం చేసుకుని వచ్చి కాలేజీ తాలూకు ఫిర్యాదులేమైనా ఉన్నాయా అని పాత ఫైళ్లు తిరిగేస్తున్నాడు. ఇంతలో టేబుల్ మీదున్న ల్యాండ్ ఫోన్ మోగింది ." హలో" అన్నాడు రవీంద్ర."నా పేరు చంద్రయ్య సార్! రాజగోపాలెం ఊరవతల దిగువ బావిలో మెట్లమీద ఎవరో ఒకతను పడి ఉన్నాడు . ఎంత పిలిచినా పలకడం లేదు. మీరు వెంటనే రావాలి సార్!"అన్నాడు.
ఇంతలో శ్రీధర్ రావడంతో జీపు తీయమంటూ పురమాయించాడు తరువాత అంబులెన్స్ కు ఫోన్ చేశాడు.
ఘటనా స్థలానికి పోలీస్ జీపు చేరుకుంది."నేనే సార్! చంద్రయ్యను.... పశువుల కాపరిని. ఒకకుక్క ఎప్పుడూ నాతో పాటు ఉంటుంది. అది అటూ ఇటూ తిరుగుతూ బావి దగ్గరకు వచ్చి ' భౌ...భౌ ' మని అరవసాగింది ఏమిటా అని నేను తొంగి చూసాను . ఎవరో ఒకతను మెట్లమీద రక్తపు మడుగులో పడి ఉండటం చూసి , చాలాసార్లు పిలిచాను, అతను పలకలేదు వెంటనే మీకు ఫోన్ చేసాను" అన్నాడు.
टिप्पणियाँ